Isipin ang bawat bata na karapat-dapat para sa WIC (Babae, Mga Bata at Bata) na programa na tumatanggap ng maagang nutrisyon at suporta sa literacy na kinakailangan upang magtagumpay sa paaralan at sa buhay. Bilang isang dating WIC sanggol at opisyal ng programa na nagtatrabaho sa First 5 LA's Paunti-unti pamumuhunan, isang programa sa kahandaan sa paaralan na nagpapatakbo ng 10 mga site ng WIC sa LA County, hindi ko kailangang lumayo upang malaman ang malalim na epekto na maaaring magkaroon ng mga ganitong uri ng serbisyo sa buhay ng isang tao.
Bago pa ako ipinanganak, ang WIC –– isang pederal na programa ay binuo upang magbigay ng pag-access sa nutrisyon sa mga babaeng mababa ang kita, buntis at nagpapasuso, mga sanggol at bata hanggang sa edad na lima – ay gumanap ng pangunahing papel sa aking pag-unlad. Sa pamamagitan ng WIC, natanggap ng aking mga magulang ang suporta sa nutrisyon na kinakailangan nila upang maihanda at mapalaki ang kanilang mga anak. Bilang isang unang henerasyon na nagtapos sa high school at anak ng mga refugee, madalas kong iniisip ito: "Lumaki akong mahirap ngunit hindi ako nagugutom." Sinasabi ko ito upang maipahayag ang tunay na epekto ng mga patakaran sa lipunan sa aking buhay.
Nilikha bilang tugon sa mga magulang na tulad ng aking sarili, na nagpahayag ng pangangailangan na suportahan ang pag-unlad ng pag-unlad ng kanilang mga anak habang bumibisita sa mga sentro ng WIC para sa impormasyong nutrisyon at suporta, Little by Little ay nakikilahok sa mga kalahok ng WIC sa edukasyon ng kanilang mga anak sa pamamagitan ng pag-aalaga ng maagang literacy para sa mga pamilyang may mababang kita na maaaring walang access sa mga libro at maagang serbisyo sa pagbasa at pagbasa.
Nagkaroon ako ng pribilehiyo na suportahan ang Little by Little bilang isang opisyal ng programa nang, noong Hunyo, naabot nito ang bagong milyahe ng 317,000 natatanging mga kalahok at higit sa isang milyong naaangkop na mga aklat na naaayon sa pagpapaunlad na naabot sa mga magulang upang matulungan sila habang inihahanda nila ang kanilang mga anak para sa paaralan.
Tulad ng hangarin ng programa na magbunga, ang tagumpay ng Little by Little sa LA County, kung saan kasalukuyang pinangangasiwaan ng Helena Health, ay pagpapaalam sa pagpapatupad ng programa sa iba pang mga county at estado. Sa kasalukuyan, pinopondohan ng George Kaiser Family Foundation ang lahat ng limang mga site ng WIC sa Tulsa, Oklahoma. Doon, ang programa ay inangkop sa populasyon ng Zomi, isang pangkat na etnikong minorya mula sa kabundukan ng Timog at Timog-silangang Asya. Ang Tulsa ay tahanan ng isa sa pinakamalaking populasyon ng Zomi sa Estados Unidos.
Nang maabot ang balita tungkol sa milyahe, tinanong ko ang aking ina kung ano ang naisip niyang ipares ang unang bahagi ng pagbasa at pagbasa at pagsulat, ang katawagang Vietnamese para sa WIC, na isinalin sa "mga kupon ng gatas." Hindi sa aking sorpresa, akala niya ay kamangha-mangha ito.
"Mahusay na pagkain at libro, tulad ng pagkabata, ay mahalaga," sabi niya sa Vietnamese. Kita mo, noong lumalaki ang aking ina gusto niyang magbasa. Gayunpaman, nahaharap sa kahirapan sa isang bansang nasira ng giyera, siya ay may maliit na access sa mga libro. Nang sumama kami ng aking kapatid, nais niyang magkaroon din kami ng mga libro, ngunit hindi kayang bayaran. Gustung-gusto namin ang silid-aklatan at madalas na pumunta, ngunit ang mga libro ay hiniram. "Ang pagbili ng mga libro ay napakamahal!" bulalas niya. Mula sa seksyon ng pagbebenta hanggang sa pagtitipid ng mga tindahan, ang mga abot-kayang libro ay mahirap makarating. Kapag nakakuha kami ng mga libro, ang mga ito, tulad ng paglalagay niya nito, mahalaga.
Isa sa ilang mga mahahalagang libro mula sa aking pagkabata ay Ang Berenstain Bears at Masyadong Maraming TV, nina Stan at Jan Berenstain. Hindi lamang madalas na binasa ng aking ina ang librong ito sa aming kapatid na babae, ngunit naniniwala siya sa pagmemensahe sa likod nito. Sinubukan niya ang lahat upang mabawasan ang oras ng aming telebisyon upang makapaglaro kami sa labas at, syempre, magbasa pa. Sinabi ko sa kanya na Little by Little ay nagbibigay ng suporta sa mga magulang sa paligid ng mga paksa tulad ng pagliit ng oras ng screen. "Sa palagay ko masisiyahan talaga kami sa programang ito," sumasalamin niya. "Gustung-gusto mo ang isang mangkok ng cereal at gatas na may magandang libro!"
Ginagawa ko pa rin, at isipin na sa kamakailang milyahe ng Little by Little, pati na rin ang patuloy na tagumpay at pagpapalawak nito, tiyak na hindi ako nag-iisa sa masayang ritwal na ito.
