Marso 30, 2022
Sa kanyang kamakailang talumpati sa State of the Union, nangako si Pangulong Joe Biden na bawasan ang halaga ng pangangalaga sa bata upang matulungan ang "milyong kababaihan na umalis sa workforce sa panahon ng pandemya dahil hindi nila kayang bayaran ang pangangalaga sa bata." Ang kanyang pahayag ay nagbigay liwanag sa malawakang paglabas ng mga kababaihan mula sa lugar ng trabaho dahil sa pandemya ng COVID-19 — kung ano ang tinatawag na “She-cession” — at ang matinding katotohanan na, sa kabila ng malalaking hakbang sa pagkakapantay-pantay ng kasarian, inaasahan pa rin ng mga kababaihan na pangalagaan ang mga bata kapag nagkamali.
Ang maaaring hindi napagtanto ng maraming tao, kasama na si Biden mismo, na ang sistema ng pangangalaga sa bata sa US ay hindi — sa simula man lamang — na binuo upang isulong ang mga kababaihan sa workforce. Sa halip, ang organisadong pangangalaga sa bata ay lumitaw bilang isang pansamantalang o emergency na pagtugon para sa mga kababaihang kailangang magtrabaho kung kinakailangan. Ngunit habang ang bilang ng mga kababaihan sa workforce ay lumago sa paglipas ng panahon, ang kasunod na panlipunang debate sa kung ang mga kababaihan ay dapat na magtrabaho sa lahat ay nagsilbi sa pag-usad ng progreso patungo sa accessible na pangangalaga sa bata sa loob ng mga dekada. Bagama't higit na nagbago ang mga saloobin, ang kalat-kalat at hindi pantay na estado ng sistema ng pangangalaga sa bata ngayon — na sumasalamin sa tensyon sa pagitan ng modernong-panahong mga sensibilidad at ang luma ngunit patuloy na paniwala na “ang lugar ng babae ay nasa tahanan” — ay nananatili hanggang ngayon.
Para sa Buwan ng Kasaysayan ng Kababaihan, binabalik-tanaw natin ang pinagmulan ng pangangalaga sa bata sa US, mula sa simula nito bilang isang mapagkawanggawa na pinangungunahan ng Quaker hanggang sa kasalukuyang lugar nito sa larangan ng gobyerno. Tuklasin din namin kung paano ang mga nakikipagkumpitensyang priyoridad na nauugnay sa kalidad, pag-access at pangangailangan ay nagpabagal sa paggalaw patungo sa isang komprehensibong sistema ng pangangalaga sa bata sa US, na nag-iiwan sa mga ina na kunin ang maluwag.
Habang ang mga kababaihan ay nakahanap ng mga paraan upang magtrabaho habang nagpapalaki ng mga maliliit na bata mula pa noong simula ng sibilisasyon, isa sa mga unang dokumentadong kaso ng organisadong pangangalaga sa bata na nagbibigay-daan sa mga kababaihan na magtrabaho ay ang Bahay ng Industriya ng Philadelphia. Itinatag noong 1798 ng mga babaeng Quaker na pilantropo, ang nursery ng House ay katabi ng isang spinning room na nagtatrabaho sa mga babaeng balo. Ang kaugalian ng mga balo noong panahong iyon ay ang pagwasak ng pamilya sa pamamagitan ng pagpapadala ng mga bata sa mga bahay-ampunan o indentured servitude, at ang mga nanay sa mga limos. Gayunpaman, pinahintulutan ng nursery ng House of Industry ang mga ina at mga anak na manatili nang magkasama.
Ang unang pormal na institusyon ng pangangalaga sa bata ay ang New York City Nursery para sa mga Anak ng Mahihirap na Babae, na itinatag noong 1854. Nagsisilbing modelo para sa mga day nursery sa buong bansa, ito araw na nursery ay itinatag upang maiwasan ang mga ina na mababa ang kita na maging umaasa sa kawanggawa o prostitusyon at nagsilbing modelo para sa mga day nursery sa buong bansa. Gayunpaman, ang paunang pag-uugnay na ito sa pagitan ng kahirapan ng ina at pangangalaga sa bata, ay isa sa mga unang hadlang sa pagbuo ng isang sinadyang sistema upang suportahan ang mga kababaihan sa lugar ng trabaho.
Sa pagpasok ng America sa Progresibong Panahon ng 20th Siglo pa ang mga mata sa pangangalaga ng bata. Sinimulan ang mga pagsisikap sa reporma ay ang Model Day Nursery sa Chicago World's Fair — isang malinis, maliwanag at masayang child care exhibit na itinakda ng mayamang pilantropo Josephine Jewell Dodge. Ang propesyonal na pakiramdam ng nursery ay kabaligtaran sa maruming stereotype ng mga day nursery at nagbigay inspirasyon sa pagtaas ng philanthropic na suporta. Sa kabila ng mga pagpapahusay na ito, gayunpaman, ang pilosopiya na ang pangangalaga sa bata ay dapat na pansamantalang magagamit lamang para sa mga ina na nasa matinding kahirapan. Kaya noong itinatag ni Dodge ang National Federation of Day Nurseries (NFDN), ang unang organisasyon sa buong bansa na nakatuon sa isyu ng pangangalaga sa bata, ginamit niya ang plataporma upang isulong ang paniniwalang ito.
Para lalong pigilan ang mga ina sa pagtatrabaho, gusto ng mga pinuno ng Progressive-Era Jane Addams at Julia Lathrop itinaguyod ang “mga pensiyon ng ina” na magpapahintulot sa mga ina na manatili sa bahay kasama ang kanilang mga anak. Noong 1930, halos lahat ng estado ay may ilang uri ng pensiyon ng ina. Gayunpaman, ang mga pensiyon na ito ay hindi kailanman naging sapat. Kaya't sa kabila ng kanilang layunin at patuloy na paniniwala sa kultura, ang mga ina ay patuloy na pumasok sa workforce. Pinamunuan ni Lathrop ang unang US Children's Bureau at ginamit ang makapangyarihang upuan upang isulong ang mga pensiyon ng ina, sa kabila ng pag-alam na hindi sapat ang pangangalaga sa bata para sa tumataas na bilang ng mga nagtatrabahong ina.
Ang mga pandaigdigang kalamidad tulad ng Unang Digmaang Pandaigdig, ang Great Depression, at lalo na ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig ay nanawagan sa mas maraming kababaihan kaysa dati na pumasok sa workforce. Sa buong iba't ibang krisis na ito, lumitaw ang iba't ibang paksyon sa loob ng sektor ng pagkakawanggawa, akademya, at sektor ng gobyerno, lahat ay may mga opinyon kung paano alagaan ang mga bata habang ang isang babaeng manggagawa ay tumutugon sa mga pangangailangan ng lipunan. At bagama't may mga dokumentadong kaso ng mga pagsisikap ng pamahalaan na suportahan ang pag-aalaga ng bata sa panahong ito, ang patuloy na pakikipaglaban sa pagitan ng mga nagkahiwa-hiwalay na paksyon, kasama ng umiiral na pamantayan sa lipunan na ang pangunahing trabaho ng isang ina ay sa tahanan, ay pumigil sa naturang mga pagsisikap na lumaki nang sapat. Dahil dito, marami ang nagsara pagkatapos lumipas ang kasalukuyang krisis.
Ang isang halimbawa ng mga paksyon na nakakaimpluwensya sa pederal na suporta ay ang New Deal's Emergency Nursery Schools (ENS) programa noong 1930s. Nakumbinsi ng mga early childhood educator ang Works Progress Administration ni Roosevelt na pumili ng mas mataas na kalidad na mga nursery school para matugunan ang bata mga pangangailangan sa pangangalaga sa halip na mga day nursery, na mga pribadong institusyon na itinatag para sa mas mayayamang pamilya, at mas kaunti ang umiiral. Ang kakulangan ng magagamit na mga Emergency Nursery Schools, kahit na may suporta sa kanila ang pondo ng gobyerno, ay nagpilit sa mga ina na mag-agawan para sa pangangalaga. Gayunpaman, ang balangkas ng ENS ay nag-iwan ng isang modelo ng kalidad na patuloy na magiging maimpluwensya.
Ang isa pang elementong tumututol sa pag-aampon ng pangangalaga sa bata na sinusuportahan ng pamahalaan sa panahong ito ay ang paglitaw ng mga teoryang nakabatay sa sikolohikal na nag-pathologize sa ideya ng mga nagtatrabahong ina at nagbabala na ang mga bata na tumatanggap ng pangangalaga sa labas ng tahanan ay magiging masama at nasa panganib na maging delingkwente. Ang ganitong mga teorya ay napatunayang kapaki-pakinabang para sa mga konserbatibong pulitiko na, kapag nahaharap sa batas na magpapatuloy sa pangangalaga ng bata pagkatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, ay ginamit ang pathologizing na wikang ito upang i-veto ang mga panukalang batas.
Pagkatapos ng WWII, halos isang dekada ang lumipas nang walang pederal na suporta para sa pangangalaga ng bata. Noong 1954, ang pamahalaan, sa wakas ay ginamit ang sistema ng buwis upang matugunan ang mga pangangailangan ng pangangalaga sa bata ng mga pamilya sa pamamagitan ng pagbibigay ng kredito sa buwis para sa mga pamilyang nasa middle-income. Gayunpaman, ang utang sa buwis ay hindi sapat para sa mga nagtatrabahong mahihirap, na nag-udyok sa mga repormador na magtatag ng Inter-City Committee for Day Care of Children (ICC), na nagdiin sa pangangailangang “pangalagaan ang kapakanan ng mga bata.,” sa pamamagitan ng paggawa ng pangangalaga na mas malawak na naa-access.
Bilang resulta ng paghihimok ng ICC, ang pederal na pamahalaan ay nag-host ng National Conference on the Day Care of Children noong Nobyembre 1960. Bagama't napatunayang matagumpay ang kumperensya sa pagtataguyod ng normalisasyon ng mga ina sa workforce, wala itong nagawang sapat upang makabuo ng sapat na political will. isang magkakaugnay na patakaran sa pangangalaga ng bata. Sa panahong ito, ang Kongreso sa halip, pinatibay ang ugnayan sa pagitan ng pag-aalaga ng bata at mga babaeng nagtatrabaho na may mababang kita sa pamamagitan ng paggawa ng pederal na suportadong pangangalaga sa bata na magagamit lamang sa mga taong, nang walang suporta, ay magiging umaasa sa kapakanan ng publiko o Tulong sa mga Pamilyang may Mga Bata na Umaasa. Bilang tugon sa hindi sapat na suportang ito, isang koalisyon ng mga feminist, mga aktibista sa karapatang sibil at mga tagapagtaguyod ng maagang pagkabata ay nagdisenyo ang Comprehensive Child Development Act of 1971, na magtatatag sana ng pambansang sistema ng pangangalaga sa araw; gayunpaman, ang panukalang batas ay sa huli ay na-veto ni Pangulong Richard Nixon. Ang veto ay sumasalamin sa isang pagsasama-sama ng mga puwersa, kabilang ang isang nakatagong pagnanais na pigilan ang mga African American na magkaroon ng access sa sapat na pangangalaga sa bata.
Sa buong 1980's, Ang konserbatibong mga patakaran ni Pangulong Ronald Reagan ay lubhang nagbawas ng suporta sa pangangalaga ng bata sa pederal para sa mga Amerikanong mababa ang kita at sa halip ay gumawa ng malalaking pagtaas sa mga insentibo sa buwis para sa mga nasa gitna at mas mataas na uri ng mga Amerikano, kabilang ang Child Tax Credit at mga subsidyo para sa mga negosyong nagbibigay ng pangangalaga. Ang mga insentibo sa buwis na ito ay nagsilbi upang madagdagan ang pansamantalang pinagtagpi-tagping mga opsyon sa pangangalaga ng bata na lumaki dahil sa pangangailangan ng kababaihan na makahanap ng sapat na pangangalaga, kabilang ang pagbuo ng mga chain ng child care center, paglaganap ng family day care at in-home nannies. Sa esensya, pinahintulutan ng mga insentibo sa buwis ang merkado na magpasya kung anong pangangalaga ang makukuha sa mga pamilya, sa huli ay hinahati ang magagamit na pangangalaga sa mga linya ng klase.
Mula noong mga patakarang ito sa panahon ng Reagan, umasa ang mga pamilyang Amerikano sa pansamantalang tagpi-tagping pag-aalaga na ito, na nag-ugat sa mga dekada ng pag-aalinlangan sa karapatan ng kababaihan na magtrabaho pati na rin ang patuloy na kaugnayan ng pag-aalaga ng bata na pinondohan ng pederal sa mga kababaihan sa kahirapan. Sa nakalipas na mga taon, ang pandemya ay epektibong napilayan ang mga sistema ng pangangalaga sa bata sa buong bansa, na nag-udyok sa mga ina sa lahat ng antas ng kita na umalis sa workforce upang mapangalagaan nila ang kanilang mga anak. Pinilit nito ang mga Amerikano na muling suriin ang papel na ginagampanan ng pangangalaga sa bata — hindi lamang sa buhay ng kababaihan, kundi sa lipunan sa pangkalahatan.
Ang mga pulitikong Amerikano ay muling nahaharap sa isang pagkakataon na suportahan at ipatupad ang isang sistema na nagbibigay-daan para sa buong partisipasyon ng kababaihan sa workforce. Ngunit mananaig ba ang karapatan ng kababaihan sa trabaho? Sa pagsulat na ito, parehong Republicans at Democrats sumang-ayon na ang pangangalaga sa bata sa US ay nangangailangan ng matatag na suporta, gayunpaman, kung paano natin ito gagawin ay patuloy na pumipigil sa pag-unlad, at maaaring magbago anumang oras
Ang mga mapagkukunan para sa artikulong ito ay kinabibilangan ng:
- Mga Interes ng Bata/Mga Karapatan ng Ina: Ang Paghubog ng Patakaran sa Pag-aalaga ng Bata ng America ni Sonya Michel, Ph.D., University of Maryland
- Ang kasaysayan ng pangangalaga sa bata sa US Social Welfare History Project sa Virginia Commonwealth University ni Sonya Michel, Ph.D., University of Maryland
