Naninindigan ang First 5 LA Program Officer na si Pilar Diaz kasama ang mga miyembro ng Asian American Pacific Islanders in Philanthropy na sina Gerlie Collado, Panta Rhea Foundation, Michael Nailat, Catalyst California, Roselma Samala, Weingart Foundation, Kristin Aldana-Taday, Conrad N. Hilton Foundation, Joyce Ybarra, Weingart Foundation, at Millie Yamaki, Bank of America.
Bilang bahagi ng ating pagdiriwang ng Asian American, Native Hawaiian and Pacific Islander (ANHPI) Heritage Month at ang tema ng taong ito - Isang Pamana ng Pamumuno at Katatagan — nakikipag-chat kami kay Pilar Diaz ng First 5 LA tungkol sa kahalagahan ng pagkakakilanlan at representasyon ng AANHPI. Si Pilar, isang opisyal ng programa sa First 5 LA na may mahabang kasaysayan ng pagtatrabaho kasama at sa loob ng mga komunidad ng AANHPI, ay nagbabahagi ng kanyang mga pagmumuni-muni sa visibility, kultura, at kung bakit ang tumpak na representasyon ay mahalaga sa equity.
Magsimula tayo sa isang bagay na personal. Kapag iniisip mo ang tungkol sa AANHPI Heritage Month, ano ang unang pumapasok sa isip mo? Isang sandali, isang karanasan, marahil kahit isang kontradiksyon?
Kapag naiisip ko ang tungkol sa AANHPI Heritage Month, naiisip ko kaagad kung gaano kahirap makuha ang yaman ng napakaraming iba't ibang kultura. Napakaraming lupain, teritoryo, at isla na kinakatawan, bawat isa ay may sariling kasaysayan, relihiyon, pulitika, at kaugnayan sa US Kung ipagdiriwang natin ang mga AANHPI — lalo na sa ilalim ng payong ng mga “Amerikano” — sa palagay ko ay mahalagang kilalanin kung paano at bakit marami sa atin ang napunta rito, o sa ilang pagkakataon, dinala rito.
Nariyan din ang tanong kung sino ang mapapabilang sa “ANHPI.” Ang ilang mga komunidad na itinuturing naming bahagi ng "kami" — tulad ng mga South Asian — kung minsan ay nalalagay sa ibang kategorya sa kabuuan. Lumaki akong Filipino, hindi ko talaga inisip ang alinman sa mga ito hanggang sa lumipat ako sa Los Angeles. Nakapagtataka na biglang napangkat sa isang malawak na kategorya ng pagkakakilanlan. Alam kong mayroon tayong Filipino American History Month sa Oktubre, ngunit sa maraming datos at pag-uusap, kasama pa rin tayo sa mas malaking populasyon ng AANHPI.
Ang AANHPI Heritage Month ay nagsimula noong 1977 bilang Asian Pacific Heritage Week, bilang tugon sa invisibility ng komunidad. Makalipas ang apatnapu't pitong taon, anong mga kasaysayan o katotohanan sa palagay mo ang hindi pa rin nakakakuha ng atensyon na nararapat sa kanila?
Napakaraming kasaysayan pa rin ang hindi nakakakuha ng atensyon na nararapat sa kanila. Ang isa ay ang patuloy na epekto ng patakaran sa imigrasyon ng US — hindi lamang sa mga taong pumupunta rito, kundi sa mga bansang kanilang iniiwan. Bihira nating pag-usapan kung paano ito humahantong sa brain drain o makakaapekto sa mga komunidad na iyon nang mahabang panahon. Isa pa ay ang pamana ng militar ng US at mga estratehikong interes sa Pasipiko. Mula sa pinsala sa kapaligiran hanggang sa mga isyu sa kalusugan na nagpapatuloy ngayon, ang mga katutubong komunidad — tulad ng mga Marshallese — ay may mabigat na pasanin, ngunit madalas silang naiwan sa mas malawak na salaysay ng AANHPI.
Napansin ko rin na kahit na sabihin nating "ANHPI," karamihan sa mga programming at storytelling ay nagtatapos sa pagsentro sa mga Asian American. Nai-sideline pa rin ang mga boses ng katutubong Hawaiian at Pacific Islander. Nagkaroon ng pag-unlad sa pagtawag para sa disaggregated na data, na maganda, ngunit hindi ito maaaring tumigil doon. Kailangan nating sundin sa pamamagitan ng pagtiyak na ang lahat ng ating mga kuwento ay aktuwal na sinasabi.
Maraming komunidad ang hindi tumpak na nakikita o naririnig, maging sa data, serbisyo, o makasaysayang account. Kapag nangyari iyon, ano ang mga kahihinatnan ng totoong mundo?
Nakikita namin na ang kakulangan ng disaggregated na data ay nagpapatuloy sa isang cycle ng invisibility. Halimbawa, ang mga komunidad ng Native Hawaiian and Pacific Islander (NHPI) ay madalas na itinuturing na masyadong maliit upang maging makabuluhan ayon sa istatistika, kaya madalas silang naiwan sa data. Kung walang data, hindi napapansin ang kanilang mga pangangailangan, kung saan ang mga ahensya ay nabigong magbigay ng naaangkop na mga mapagkukunan o serbisyo. Ito ay humahantong sa mababang pakikipag-ugnayan sa mga pampublikong ahensya, na pagkatapos ay nagpapatibay sa kakulangan ng data, na nagpatuloy sa pag-ikot.
Maraming system ang umaasa sa data upang humimok ng mga desisyon, ngunit hindi palaging sinasabi ng data ang buong kuwento. Paano mo binabalanse ang pangangailangan para sa mga sukatan sa pangangailangan para sa nuance ng tao?
Ang pagbabalanse ng data sa nuance ay nagsisimula sa pamamagitan ng pag-unawa kung paano gumagana ang tiwala at komunikasyon sa mga komunidad ng AANHPI. Sa mga komunidad ng NHPI, halimbawa, mahalagang makipagkita nang personal at makipag-ugnayan sa mga nakatatanda — ang kanilang suporta ay maaaring mas mabigat kaysa sa mga inihalal na opisyal. Sa ilang komunidad ng Asian American, ang mga lider ng pananampalataya ay gumaganap ng katulad na papel. Dahil sa kasaysayan kung paano tratuhin ng US ang parehong mas lumang henerasyon at mas bagong mga imigrante, maraming tao ang nag-iingat sa mga institusyon. Mas malamang na magtiwala sila sa isang taong mayroon na silang relasyon — isang pinuno ng komunidad, isang organisasyong nakabatay sa pananampalataya, isang nonprofit, o isang grupo ng adbokasiya. Kaya kung gusto mo ng tumpak, makabuluhang data, kailangan mong makipagsosyo sa mga pinagkakatiwalaang messenger na iyon.
Ngunit ang pagtitiwala ay nangangailangan ng oras. Kadalasan, tinatawag lang ang mga komunidad ng AANHPI kapag may bakanteng upuan sa isang roundtable na kailangang punan. At kahit noon pa man, kadalasan ay parehong grupo ang tinatanong.
Ang tunay na pagbuo ng relasyon ay nangangahulugan ng pag-abot nang higit sa karaniwang mga network, pananatiling nakikipag-ugnayan, at palagiang nagpapakita — hindi lamang kapag may kailangan. Iyan ang nakakatulong na matiyak na ipinapakita ng data ang buong larawan, hindi lang kung ano ang pinakamadaling kolektahin.
Ang mga komunidad ng AANHPI sa LA ay hindi kapani-paniwalang magkakaibang. Kaninong mga karanasan ang hindi pa rin naiiwan sa pag-uusap, at ano ang kailangang baguhin upang mabago iyon?
Mga Isla ng Pasipiko. Sa panahon ng pandemya, ang LA County ay nakipagtulungan sa mga pinuno ng NHPI upang tumugon sa hindi katimbang na mataas na bilang ng mga kaso sa kanilang mga komunidad, kung saan ang pinagbabatayan ng mga kondisyon ng kalusugan ay nagpapataas ng panganib ng malubhang karamdaman. Karamihan sa mga kinatawan na kasangkot ay mga matatanda ng NHPI. Sa pagsulong, ang LA County ay dapat muling makipag-ugnayan hindi lamang sa mga matatandang ito kundi pati na rin sa susunod na henerasyon ng mga pinuno.
Nakakakita kami ng mas maraming pampublikong pagkilala sa mga komunidad ng AANHPI. Ngunit ang pagkilala ay hindi palaging katulad ng pamumuhunan. Anong mga puwang sa pagitan ng nakikita at suportado ang iyong naobserbahan?
Ang mga grupo at indibidwal ng komunidad ng AANHPI ay higit na nagtutulungan at nagbibigay ng higit na suporta sa isa't isa. Nakikita rin namin ang tumaas na pagkakaiba-iba sa loob ng mga organisasyong ito mismo — halimbawa, malamang na mayroong mas maraming representasyon sa Timog Asya at Pacific Islander sa mga kawani. Magiging mahusay kung ang mga sistema ng County ay magbibigay ng higit na suporta sa mga pakikipagtulungang ito.
Ang LA County ay umuunlad isang ulat na "Estado ng AANHPI sa County ng Los Angeles". Anong mga elemento ng ulat ang sa tingin mo ay magiging lalong mahalaga?
Ang pamamaraan ay magiging isang mahalagang elemento. Mahalaga kung paano kinokolekta ang data. Sana ay isapuso ng ARDI ang mga mungkahi na ibinahagi sa bulwagan ng bayan — lalo na ang ideya ng pag-abot sa mga tao batay sa kanilang etniko o kultural na komunidad sa halip na gumamit lamang ng mga lugar na tinukoy ng pamahalaan tulad ng mga distrito ng pagpaplano. Ang ganitong uri ng diskarte ay maaaring humantong sa mas mahusay na data dahil ang mga pinagkakatiwalaang pinuno ng komunidad ay maaaring makatulong na ipaliwanag ang layunin at mahikayat ang pakikilahok. Kahit na ang mga tao ay nakatira sa iba't ibang mga kapitbahayan, madalas silang nananatiling konektado sa pamamagitan ng pamilya at mga kaibigan — at mas malamang na makisali sila kung may kakilala silang kasangkot na.
Habang ginagawa ang ulat na ito, ano ang magiging hitsura ng makabuluhang follow-through?
Dapat mayroong ganap na plano ng pagkilos. Marami sa kung ano ang iha-highlight ng ulat ay maaaring pamilyar na sa mga komunidad ng AANHPI. Ngunit ang makabuluhang follow-through, na may mga kongkretong hakbang, ay nagpapakita na ang County ay nakikinig at handang kumilos. Ganyan mo gagawing tool para sa pagbabago ang isang ulat.
Ang isa pang paraan upang sundin ay sa pamamagitan ng paghirang ng mas maraming AANHPI na indibidwal sa mga lupon at komisyon ng County. Nagpapasalamat ako kay Supervisor Holly Mitchell sa paghirang sa akin bilang isa sa dalawang miyembro ng komunidad sa West Carson Enhanced Infrastructure Funding District. Ang Kagawaran ng Pampublikong Serbisyong Panlipunan ay mayroon ding mga komisyoner ng AANHPI, gayundin ang ilang iba pang komisyon ng County. Gayunpaman, napakagandang makakita ng higit pang representasyon ng AANHPI sa mga komisyon na direktang nakakaapekto sa mga bata at kanilang mga pamilya.
Maaaring hindi iyon mukhang malaking bagay sa pangkalahatang publiko, ngunit napapansin ng ating mga komunidad. Ang mga appointment na ito ay mahalaga — ginagawa nila kaming mas nakikita, at tulad ng mahalaga, binibigyan kami ng mga ito ng plataporma upang isulong ang mga pangangailangan ng aming komunidad.
Si Pilar ay isang community program officer na may First 5 LA's Center for Child and Family Impact
