Paglalarawan ni Gustavo Muniz
Si Johanna, 23, ay nabuntis ng walong buwan noong tagsibol nang sinimulan niya ang 1,656-milyang paglalakbay mula sa Guatemala patungong Texas. Mula roon, binalak niyang maglakbay patungo sa Santa Clarita Valley upang muling makasama ang kanyang asawa at ang kanyang 3-taong-gulang na anak na dumating sa Estados Unidos ilang buwan bago.
Ang mag-asawa ay mayroong sariling negosyo sa kanilang sariling bansa, kung saan sila ay biktima ng pangingikil. Naniniwala silang mas ligtas para sa pamilya na magkasama na may pag-asang maghanap ng pagpapakupkop sa isang bansa na sa palagay nila ay maraming pagkakataon para sa kanila.
Ang mga pag-asang iyon ay kupas 15 minuto pagkatapos tumawid si Johanna sa Rio Grande, nang humarap sa kanya ang isang sasakyang pang-imigrasyon. Ang buntis na babae ay ginugol ng susunod na ilang linggo sa isang detention center na inilarawan niya bilang "malamig, masikip at puno ng takot."
Si Johanna ay madaling palabasin sa isang kalapit na ospital upang ihatid ang kanyang sanggol na lalaki, pagkatapos ay bumalik sa detention center kasama ang kanyang bagong panganak. Ang bata ay binigyan lamang ng isang kumot, walang damit. Si Johanna at ang kanyang sanggol ay ibinahagi ang kanyang malamig na selula sa mga kalalakihan at kababaihan, kabilang ang isa pang bagong ina. Kapag ang mga sanggol ay iiyak, ang mga opisyal ay sumisigaw sa kanila upang manahimik.
Kinabukasan, isang delegasyon ng inilarawan ni Johanna bilang "mahalagang tao" ang bumisita sa detention center.
"Isang babae ang nakalapit sa selda na kinaroroonan ko at nakita ako kasama ang aking sanggol na walang damit at tinanong ako kung ilang taon na siya. Sinabi ko sa kanya, 'Isang araw,' ”naalala ni Johanna. "Nagulat ang ginang at tinanong ako kung ano ang ginagawa ko sa aking day-old na sanggol sa isang malamig, hindi malinis, at hindi naaangkop na puwang."
Ang sagot ni Johanna: "'Wala akong ibang pagpipilian.'"
Ang babae ay nagpunta upang makipag-usap sa isang opisyal sa detention center. Hindi na siya nakita ni Johanna. Mamaya sa araw na iyon, pinalaya si Johanna at tumungo sa isang bus patungong California kasama ang kanyang sanggol.
Si Johanna ay muling nakasama ang kanyang asawa at 3-taong-gulang na anak na lalaki sa kanyang pagdating sa Santa Clarita Valley, kung saan dinala niya ang kanyang sanggol sa Newhall Health Center para sa kanyang unang pagsusuri. Nang makapasok siya sa mga pintuan sa klinika, nakatanggap si Johanna at ang kanyang anak ng isang maligayang pagdating - literal - mula sa dalubhasa sa pamilya ng Project DULCE na si Karen Orellana.
"Mayroon lamang akong dalawang pirasong damit para sa aking sanggol at sa araw na pumasok ako, tinanong ako ni Karen kung paano siya makakatulong," naalala ni Johanna. "Naaalala ko na binigyan ako ni Karen ng mga damit at tuwang-tuwa ako sa sandaling iyon na ang aking sanggol ay may maraming damit na maiinit."
Si Johanna ay kaagad na nakatala sa Project DULCE, isang program na inaalok sa pamamagitan ng Northeast Valley Health Corporation at pinondohan ng First 5 LA sa pakikipagsosyo sa Ang Sentro para sa Pag-aaral ng Patakaran sa Panlipunan.
Proyekto DULCE ay isang makabagong interbensyon na nakabatay sa pangangalaga ng bata sa pamamagitan ng kung saan ang mga pangunahing site ng klinikal na pangangalaga ay aktibong tinutugunan ang mga panlipunang nagpapasiya ng kalusugan at nagtataguyod ng malusog na pag-unlad ng mga sanggol mula sa pagsilang hanggang 6 na taong gulang.
Sa tulong ni Orellana, si Johanna ay tinukoy sa mga bangko ng pagkain at mapagkukunan ng pamayanan kung saan nakakuha siya ng pagkain at damit para sa kanyang pamilya, pati na rin ang saklaw ng pangangalagang pangkalusugan. Gayunpaman, marahil ang pinakamahalaga, pinahiram ni Orellana kay Johanna ang kanyang tainga.
"Nang ibinahagi niya ang kanyang kwento, napaka-emosyonal nito," sabi ni Orellana. "Sinubukan kong hayaan siyang magbahagi hangga't gusto niya. Ito ay isang napaka, nakakaantig na kwento. Nakakakita ng kanyang kagitingan at katatagan ay kamangha-mangha. "
Ang pamilya ay nakaranas din ng trauma mula sa banta ng pagpapatapon. Parehong nakaharap si Johanna at ang kanyang asawa sa pagdinig sa deportasyon sa korte.
Sa kasamaang palad para kay Johanna at kanyang pamilya, ang bawat koponan ng interdisiplina sa Project DULCE ay binubuo ng isang dalubhasa sa pamilya, isang tagapagbigay ng medikal, isang kasosyo sa ligal, isang kinatawan ng maagang pagkabata, isang kinatawan ng kalusugan ng isip, isang nangunguna sa proyekto at isang tagapangasiwa ng klinika.
Sa pamamagitan ng kanilang pagsisikap, si Johanna ay tinukoy sa mga serbisyong pangkalusugan sa pag-uugali kasama ang kanyang asawa upang talakayin ang kanilang karanasan sa traumatiko. Kumuha rin siya ng isang listahan ng mga pribadong abugado na handang tumulong kay Johanna at sa kanyang pamilya. Si Johanna ay hinimok na maghanap ng trabaho at nagtagumpay. Nakahanap pa sila ng pamayanan sa pamamagitan ng pagsali sa isang lokal na simbahan.
"Si Johanna ay may mga araw kung saan nais niyang bumalik sa kanyang katutubong bansa ng Guatemala kasama ang kanyang asawa at mga anak, ngunit ang suporta na natanggap mula sa Project DULCE at ang klinika ay nag-asa sa kanya sa hinaharap," sinabi ni Orellana. "Ang proyekto DULCE ay tumutulong sa mga magulang na mapagtanto na ang lahat ng mga magulang ay may kalakasan."
"Hindi ko maisip kung saan ako magiging wala ang Project DULCE," sabi ni Johanna. "Kung hindi dahil kay Karen hindi ko alam kung saan ako humingi ng tulong. Pinakinggan niya ako at hindi ko makakalimutan iyon. Ang kanyang mga salitang pampatibay-loob ay nakatulong sa akin na manatiling malakas para sa aking pamilya. ”
